Chau Argentina, vuelvo pronto!

Oke, ik zit niet meer in Argentinie maar dat is wel waar het grootste deel van dit verslag zich afspeelt. Dit wordt mn laatste verslag van mijn reis, want morgen rond deze tijd vertrek ik weer richting Holanda! Die vliegtuig wordt appeltje eitje want na al die busritten is een paar uur in een vliegtuig helemaal niks meer!
Nu ik weet dat het een tijdje heeft geduurd na mn laatste bericht maar dat komt helemaal door Bolvivia waar het vinden van goed en snel internet te moeilijk is.

Het voelt dan ook al weer eeuwen geleden dat ik Puerto Iguazu verliet... De busreis naar Salta was wel de allerchilste die ik heb gehad, er was geen andere mogelijkheid dan cama en in de bus chille mensen ontmoet(een Kiwi-koppel, 2 Engelsen en een Amerikaan). Dus de hele busreis een beetje gekaart en wijn, bier en whiskey gedronken. In Salta ben ik 3 dagen gebleven met die groep, en daar eigenlijk vooral rondgewandeld en weer van het warmere weer genoten. Want voor de rest zijn alle dingen rondom Salta(waarom je er eigenlijk heen moet) te duur voor mijn budget. Zonde, maarja wel een paar lekkere rustige dagen gehad en flink van het uigaansleven kunnen genieten. Na Salta naar Tilcara gegaan, een klein dorpje in de Quebrada de Humuahaca, supermooi natuurgebied. Daar naar een bekende rots gegaan die uit zeven kleuren bestaat en daar een beetje rondgelopen, later naar een waterval en een soort kloof gelopen waar vooral de reis ernaartoe super mooi was. ´s Avonds in Tilcara mn eerste lama gegeten, echt superlekker vlees(als het goed bereid wordt) en eindelijk weer wat pittigs gegeten(nu ben ik niet echt een sambal liefhebber maar na 4 maanden niks pittigs is het toch wel weer lekker). Die dag daarna naar Bolivia vertrokken, en mijn god, wat is dat land een chaos zeg!

Busreizen zijn idioot lang voor de afstand en van verharde wegen hebben ze in Bolvia ook nnog niet gehoord. Dus je vliegt werkelijk bij elke bult omhoog. Mijn eerste busreis van(slechts) 10 uurtjes was dan ook meteen mijn ergste(dachtik). Na eindelijk aangekomen te zijn in Potosi mn bed ingedoken en pas rond 1 uur weer wakker geworden. Een beetje Potosi doorgelopen en naar het muntenmuseum en een uitkijkpùnt gegaan. Potosi is bekend om zn mijnen, die nog steeds werkzaam zijn, waar vroeger het zilver uit werd gehaald voor de spaanse munten die we ook in nederland hebben gebruikt vroeger... ´s Avonds wat gaan eten met een paar Engelsen(eerst vond ik ze heel irritant maar later bleek Simple Simon(hoe die zichzelf noemde) toch wel een held) die ik ook al in Bariloche heb ontmoet en tegen die tijd kwam ik er al wel achter dat ik Bolivia een stuk minder chill vind dan Argentinie, werkelijk alles, de mensen, het eten, de hele cultuur...Het enige chillere is dat het goedkoper is.

Die dag daarna naar de mijnen gegaan met 3 gidsen allleen voor mij. Komt omdat iedereen daar een Engelse gids nodig had behalve ik. Dus voor een privetour heb ik minder betaald als anderen met een groep van 10 doen! Was opzich wel een mooie belevenis, beetje door het donker wandelen, coca kauwen, en kijken naar de mensen die daar nog steeds werken. Af en toe hoor je een ontploffing verderop in de mijn. Zelf ook nog een beetje aan mineralen gewonnen voor de Boliviaanse mensen daar. ´s Middags een bus gepakt naar Uyuni waar ik midden in de nacht aankwam(deze bus was weer net zoon groot drama). Na die bus wel de allerleukste groep ontmoet waar ik mee heb gereisd. 5 engelsen en een australier. Samen een hostel gezocht(met het hostel nog flinken problemen gehad omdat sommige Bolviviaanse mensen gewoon echt achterbaks zijn) en die dag daarna op zoek gegaan naar de beste tour voor de grootste zoutvlaktes ter wereld. Dat zoeken heeft ons een dag gekost omdat er daar zoveel tourboekers zijn kun je alles vergelijken en uiteindelijk de beste kiezen. Nu hebben we die gevonden ook. We hadden een auto met een Spaanse gids en ik als co-gids zodat ik alles kon vertalen voor de anderen. Nu omdat ik de co-gids was kreeg ik korting en kreeg ik nog een fles Old Scottish Whiskey. Suuuuperchil.

Die dag erna dus op de tour, eerst naar een treinenbegraafplaats geweest, waar alle oude treinen van Bolivia worden gestort. Daarna naar het dorpje waar ze het zout produceren geweest em later naar de echte zoutvlaktes geweest. Hier weer wat lama gegeten en foto´s gemaakt(de allervetste foto´s die je maar kunt maken, geloof me!). Toen naar ons verblijf(dat compleet van zout was, iedereen natuurlijk de muren likken voor bewijs) en de zonsondergang gekeken(waar de fles whiskey natuurlijk zo weg was. Die dag erna naar wat plekken in de zoutvlaktes gereden en een vulkaan beklommen(tot 5300 meter) waar je gewoon op de top niet meer kon ademen, die hebben dan ook alleen ik en de australier gehaald. Later echt naar beneden gerend, wat achteraf net zo goed onze dood had kunnen betekenen want als we voorover waren gevallen was het over geweest, gelukkig alleen achterover. Wel super vette ervaring.

Die avond weer terug gereden(alles trouwens met onze eigen muziek keihard aan in de auto(want met I-pod converter) dus dat rijden was ook niet zo´n probleem, en savonds de corruptie in Bolivia meegemaakt.
Een meisje dat we namelijk eerder had ontmoet was jarig, dus we hadden een klein feestje in het hostel. Nu ging zij terug naar de kamer en toen zag ze ineens een man in haar kamer, zij dus kwaad naar binnen en toen zei die dat hij van het hostel was. Zij terug naar ons en alles uitleggen en toen bleek die man ineens weg te lopen met een tas. Een van de Engeleen zag dat en die liep naar hem toe(toen was de tas al weer in zijn eigen tas verdwenen en sloeg die man op zn neus) waardoor die man de politie erbij haalde. Nu was die man de lul omdat hij dacht dat niemand van ons spaans sprak en hij mooi ons de schuld kon geven van zijn neus. Maar nadat ik alles had uitgelegd aan die politieagent(na eerst een klap en wat woorden gehad te hebben van een andere politieagent die het gewoon niet wou aanhoren en de toeristen de schuld gaf) toch zijn tas laten onderzoeken en een paspoort en de ipod van het meisje teruggevonden. Wat we wel kwijt zijn geraakt is een paar shirts(waaronder een van mij).

Die nacht dus maar meteen zo snel moggelijk naar de grens teruggevlucht in de allerergste bus allertijden. Want wat normaal een busrit van 2 uur zou zijn, werd voor ons 5 en een half uur in de hitte(want onze bus was zogezegd nou niet echt van goede kwaliteit. Eenmaal op de grens is er nog een telefoon gestolen van een andere Engelse gast, dus we waren allemaal blij in Argentinie te zijn.

Meteen de bus naar Salta gepakt en ik heb daar nog 3 n achten een beetje gechilld en vooral gefeest met hun omdat ze gewoon een superlachen groep waren. Toen een bus naar Buenos Aires gepakt, waar ik nu een nachtje zit en waar vandaag mn laatste nacht wacht. Gister vooral wat bijgeslapen en vandaag nog wat souvernirtjes gescoord. Waar ik de grootste souvernir eigenlijk al heb.

Er komt nu dus na dikke 4 maanden een eind aan mijn reis. Waar ik echt van baal, want het is dat ik terug moet vanwege geldproblemen(en natuurlijk wil ik mn familie en vrienden weer zien) maar ik ben echt verliefd geworden op het backpacken en vooral verliefd geworden op Argentinie. Ik weet zeker dat ik hier daarom ook echt snel ga terug keren, zo snel mogelijk in ieder geval!

Chau Argentina!